Πολύχρονη Βανούλα!

Ντίαρ Ντάιρι,

σήμερα θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά σε έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ.

Είναι από εκείνους που περνούν απ'τη ζωή σου για κάποιο λόγο,
που είναι "δάσκαλοι" και όχι καθηγητές,
που σε "παιδεύουν" (με την "αρχαία" σημασία της λέξης),
που είναι δύσκολο να μην τους κάνεις φίλους σου,
που σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι,
που όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι δίπλα σου!

Είμαι πολύ τυχερή που όταν ήμουν μικρή πέρασαν από κοντά μου απίστευτα αξιόλογοι δάσκαλοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι πιο πολλοί εκτός σχολείου. "Μεγάλωσα" και μαζί τους ως ένα βαθμό, εκτός από την οικογένειά μου βέβαια.

Η πρώτη που είχε αυτό το ρόλο ήταν η αγαπημένη μου Βάνα. Από τους πιο "γεμάτους" ανθρώπους, σε συναισθήματα, σε χρώματα, σε έκφραση, σε αγάπη, σε εικόνες, σε "λέξεις" και σε σκέψεις.

Μου έκανε μάθημα βάζοντας για listening το "Hey you" των Pink Floyd, δίνοντάς μου για reading το πορτρέτο του Dorian Gray,  μου έμαθε τη φράση "a rolling stone gathers no moss", και την πραγματική σημασία της λέξης "solitude".

Αγαπημένη μου, να είσαι πολύχρονη και γερή.
Να φωτίζεις τον κόσμο γύρω σου, και η ζωή σου να είναι γεμάτη ευτυχισμένες στιγμές!
Ελπίζω σύντομα να πίνουμε πάλι τα κρασάκια μας (κόψε το άτιμο bad habit να κάνεις επιτέλους το ταξίδι!)

Σε φιλώ,
Γιορς

πσ. Αύριο θα σας πω για το γλυκό που βλέπετε: το cheesecake των 5 λεπτών!