Thursday, March 31, 2011

Κοτόπουλο με banana ketchup και τηγανητά plantains / Chicken with banana ketchup and fried platains (from St. Lucia)


Ντίαρ Ντάιαρι,

ο καιρός στη Νέα Υόρκη είναι συχνά απογοητευτικός. Και λίγα λέω. Άνοιξη υποτίθεται και αρχίζουν πάλι βροχές και αύριο και χιόνια. Το μόνο καλό είναι ότι υπάρχει ποικιλία. Έχουμε συχνά και ήλιο ευτυχώς.


Κάτι τέτοιες βροχερές μέρες όμως με κάνουν και αναπολώ τις διακοπές στη Saint Lucia και τις διακοπές γενικώς. Ευκαιρία για άλλη μια "καραϊβική" συνταγή λοιπόν. Εννοώ εμπνευσμένη "καραϊβική" :)

Στα λιγοστά μαγαζάκια στο αεροδρόμιο Hewanorra, λίγο πριν γυρίσω πίσω, είδα πολλά βαζάκια και μπουκαλάκια με σάλτσες περίεργες.

Το μάτι μου στάθηκε στο μπουκάλι με την ετικέτα "Banana Ketchup". Ε δεν είναι προκλητικό? Αμέσως αναρωτιέσαι τι γεύση να έχει, με τι να συνδυάζεται, τι μπορείς να φτιάξεις και λοιπά... Από βλακεία μου δεν κατάφερα να την πάρω εκείνη τη στιγμή. Έδωσα όμως παραγγελία και μου την έφερε λίγες μέρες μετά ο Βασίλης.

Η γεύση της είναι πικάντικη και στο τέλος φέρνει λίγο στο νου μπανάνα.
Σκέφτηκα να τη συνδυάσω με μπουτάκια από κοτόπουλο.

Έτσι λοιπόν τα έβαλα σε ένα μπολάκι με αρκετή banana ketchup για να μαριναριστούν, μαζί με αλατάκι, λίγη ρίγανη και λίγο λάδι.

Τα έβαλα στο πυρέξ μαζί με τα ζουμιά τους και έγιναν ζουμερά, νόστιμα, με μια ελαφρώς πικάντικη και "μπανανίζουσα" γεύση! Εξωτικά!

Η έμπνευση για το συνοδευτικό ήρθε από ένα γεύμα που είχαμε στη St. Lucia, 2 μέτρα από τη θάλασσα και 2 μέτρα από το rain forest. Φωτογραφίες θα δείτε εδώ.

Η κυρία που βλέπετε στην καλύβα-"wanna-be-μπαράκι" άναψε κάτι που θύμιζε μαγκάλι. Έφερε κάρβουνα από την ψησταριά όπου ψήνονταν τα ψάρια και τα κοτόπουλα και έβαλε επάνω μια κατσαρόλα με λάδι. Μετά ξεφλούδιζε κάτι που έμοιαζε με μπανάνα. Δεν ήταν μπανάνες τελικά.


- "What are you making with the bananas?"
Με κοιτάει με βλέμμα περίεργο, τύπου "θα φας και θα δεις" και απαντάει:
- "It's not bananas; it's plantains".

Τι είναι ρε παιδιά τα plantains λέω... Κι εκεί θυμάμαι πως στο αγαπημένο μου σουπερ μάρκετ κάτω από τη γέφυρα (που έχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ) είδα κάτι που έμοιαζε με μπανάνες αλλά ήταν πιο άγουρες και σκληρές. Και τότε είχα γυρίσει σπίτι με ενθουσιασμό για το νέο φρούτο που ανακάλυψα... και μετά το ξέχασα!

Τα plantains δεν τρώγονται ωμά, αλλά τα ψήνουν ή τα τηγανίζουν αφού τα κόψουν σε λωρίδες.

Εμάς μας τα έκαναν τηγανητά (στο μαγκάλι). Τηγανητά τα έκανα κι εγώ.


Η γεύση τους είναι γλυκιά. Αν σας αρέσουν για παράδειγμα οι γλυκοπατάτες στο φαγητό, θα σας αρέσουν και ta plantains.

For the record, να σας πω πώς συνεχίστηκε η κουβέντα με την κυρία που μας μαγείρεψε.
Μας σερβίρει τις πιατάρες μας, και μας φέρνει και ένα πιάτο με κάτι που έμοιαζε με ψωμί.

Και ξαναρωτάω εγώ η περίεργη (γλυκύτατα και με χαμόγελο να προσθέσω):

- "What is this?" (και το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά - το τονίζω!)
Με αγριοκοιτάει, το βλέμμα της λέει "Σκάσε και τρώγε!", και απαντάει:
- "Poison"!

:(

Μα τι είπα? Μια ερώτηση έκανα.

Γιορς

ps. Δεν ήταν poison. Ήταν παραδοσιακό coconut cake. Χωρίς αυγά. Αυτό το είπε στη διπλανή. Σε μένα τίποτα. :(

Friday, March 25, 2011

Gratin Dauphinois

 

Ντίαρ Ντάιαρι,

τις τελευταίες μέρες δεν έχω καθόλου όρεξη για γράψιμο... Ανοίγω ένα ποστ που έχω ήδη βάλει τις φωτογραφίες και δεν μου βγαίνει καθόλου να γράψω. Μάλλον φταίει η κούραση των τελευταίων ημερών και ότι τις τελευταίες εβδομάδες διόρθωνα/έγραφα ένα paper και ετοίμαζα και μια παρουσίαση. Το μόνο που θέλω είναι να γυρίζω σπίτι και να λιώνω στο κρεβατάκι μου...

Την όρεξη για το μαγείρεμα δεν την χάνω. Ένα βράδυ έφτιαξα gratin dauphinois, δηλαδή πατάτες στο φούρνο με τυριά και γάλα. Έγινε φανταστικό! Είχε φτιάξει η μαμά μου στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μια παρόμοια συνταγή και αποδείχτηκε τέλειο συνοδευτικό.

Τα υλικά για ένα μικρό πυρέξ είναι:
  • 5-6 πατάτες κομμένες σε ροδέλες
  • 1 κούπα τριμμένο τυρί (τύπου Swiss)
  • 3 κουταλιές της σούπας βούτυρο, σε μικρά κομμάτια (χωρίς βούτυρο πώς θα ήταν γαλλικής προέλευσης η συνταγή?)
  • 1 κούπα κρέμα γάλακτος ή γάλα εβαπορέ (για πιο light εκδοχή)
  • θυμάρι
  • αλάτι
  • πιπέρι
 Οι δικές μου παρεμβάσεις στη συνταγή αυτή είναι:
  1. Τα τυριά που έβαλα ήταν τριμμένη μοτσαρέλα και το γαλλικό τυρί Raclette.
  2. Πρόσθεσα λίγες φέτες μπέικον γαλοπούλας που μας αρέσει πολύ.
Απλώνουμε τις πατάτες στον πάτο του πυρέξ. Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι, θυμάρι, το μισό τυρί και τα μισά κομμάτια από το βούτυρο.
Από πάνω στρώνουμε τις υπόλοιπες πατάτες, και συνεχίζουμε με αλάτι, πιπέρι, θυμάρι, τυρί και βούτυρο.
Περιχύνουμε το πυρέξ με το γάλα και ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 45 λεπτά. Όταν το χρώμα γίνει χρυσαφί, τα τυριά και το βούτυρο έχουν λιώσει, και οι πατάτες είναι μαλακές (τσιμπάμε με ένα πηρούνι), τότε είναι έτοιμο.

Αφήνουμε λίγο να κρυώσει και σερβίρουμε.

Εγγυώμαι ότι γίνονται λουκούμι! Φιλιά πολλά!

Γιορς

πσ1. Οι τουλίπες (τα αγαπημένα μου λουλούδια) που κοσμούν τις φωτογραφίες οφείλονται στον Γιαννάκη, τον φιλοξενούμενό μας για αυτήν την εβδομάδα :)

πσ2. Χρόνια πολλά στα φιλαράκια μας που γιορτάζουν σήμερα! Στον Βαγγέλη και στη Βαγγελίτσα μας!


Sunday, March 20, 2011

Macaron day NYC 2011


Ντίαρ Ντάιαρι,

σήμερα Κυριακή στη Νέα Υόρκη ήταν το Macaron day! Δηλαδή μέρα αφιερωμένη στα macaron, τα γνωστά γαλλικά γλυκίσματα. 16 ζαχαροπλαστεία της πόλης "ενώθηκαν" στο Macaron day, προσφέροντας free macarons όταν πήγαινες στο κατάστημα...

Ξεσήκωσα λοιπόν κόσμο, και καλά για το αγαπημένο μας brunch στο Le pain quotidien. Μεσημεριανή κυριακάτικη βόλτα στο midtown Manhattan, με ήλιο και πολύ κόσμο! Στο δρόμο περάσαμε από 3 ζαχαροπλαστεία και έφαγα περισσότερα από όσα μου αναλογούσαν macaron γιατί: 
1. είμαι απόλυτα γλυκατζού, και 
2. ο Βασίλης κρατήθηκε για το brunch και έφαγα και κάποια από τα δικά του (yay!).


Πήγαμε στο Macaron cafe στη Madison, στο FC chocolate bar στο Plaza, και τέλος στο La maison du chocolat στο Rockefeller center. Το πρώτο είχε καταπληκτικό decor και πάρα πολλές γεύσεις! Το τρίτο είχε τα πάντα από σοκολάτα... Σοκολάτες, σοκολατάκια, florentines και τόσα άλλα που δεν τα θυμάμαι. Οι fans της σοκολάτας θα πάθαιναν τρέλα! Να, δείτε και τις φωτογραφίες.


Δοκιμάσαμε macarons με γεύσεις σοκολάτα, espresso, wedding almond και passion fruit. Το καλύτερο ήταν το σοκολατένιο στo La maison du chocolat.


Η γέμιση ήταν φανταστική και η βάση τραγανή και μαλακή συγχρόνως. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να τα περιγράψω! Από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει!
Αν τύχει και βρεθείτε στη Νέα Υόρκη θυμηθείτε αυτά τα μαγαζιά και περάστε μια βόλτα!
Καταπληκτικά γλυκά, το decor εξαιρετικό, οι γεύσεις περίεργες και ασυνήθιστες!


Γλυκά (τι άλλο μετά από τόσα που δοκίμασα?) φιλιά!

Γιορς

πσ. Στέλνω νοερά μερικά macarons στη μαμά μου που είναι τα αγαπημένα της :) Αν ήταν σήμερα εδώ θα έκανε σαν μικρό παιδάκι!

Saturday, March 12, 2011

Quiche με μανιτάρια και μπρόκολο / Quiche with mushrooms and brocolli

 

Ντίαρ Ντάιαρι,

Έλα τώρα πες την αλήθεια. Ήθελες να δείξεις την καταπληκτική σπατουλίτσα με το τακουνάκι που σου έκανε δώρο η φίλη σου η Λίνα τα Χριστούγεννα....

Ε ναι, ήθελα. Έφτιαξα όμως και μια εξαιρετική quiche και σκέφτηκα να τα συνδυάσω!
Ιδού το δωράκι μου λοιπόν!


Στις γιορτές των Χριστουγέννων μαζευτήκαμε όλα τα F.R.I.E.N.D.S μαζί στην Αθήνα και περάσαμε φανταστικά! Την ανταλλαγή δώρων την έχουμε καθιερώσει εδώ και χρόνια! Φέτος λοιπόν η Λίνα μου έκανε δώρο αυτή τη σπάτουλα-γοβάκι! Κατενθουσιάστηκα φυσικά γιατί είναι πρωτότυπη, δεν την είχα ξαναδεί και έχει και (αποσπώμενο μαγνητικό) τακουνάκι!!!
Σερβίρεις με στυλ!

Πάμε τώρα στην Quiche!


Για την βάση μπορείτε να βρείτε τις οδηγίες στην Quiche Lorraine που είχα φτιάξει παλιότερα.

Για τη γέμιση χρειαζόμαστε:
  • μπρόκολο
  • μανιτάρια
  • λίγο βούτυρο για σωτάρισμα
  • τριμμένο τυρί Gruyère
  • τριμμένη μοτσαρέλα
  • 3 αυγά 
  • 3/4 της κούπας κρέμα γάλακτος (ή εβαπορέ)
  • μπέικον γαλοπούλας
Απλώνουμε πρώτα τα τυριά στον πάτο της τάρτας, αφού πρώτα την έχουμε ψήσει (οδηγίες εδώ).

Σε ένα τηγάνι σωτάρουμε για πολύ λίγο τα μανιτάρια και το μπρόκολο. Εγώ πρόσθεσα και ψιλοκομμένο μπέικον γαλοπούλας (χωρίς πολλά λίπη). Για μια vegetarian εκδοχή μπορείτε να τα παραλείψετε.

Ρίχνουμε τη γέμιση από το τηγάνι πάνω στο τυρί και απλώνουμε τα υλικά ομοιόμορφα.



Χτυπάμε τα αυγά με την κρέμα γάλακτος και περιχύνουμε την τάρτα.

Ρίχνουμε λίγο πιπέρι και  ψήνουμε στο φούρνο για 25-30 λεπτά.

Γιορς

πσ1. Θα επστρέψω με St. Lucian συνταγές σύντομα, επειδή τις φωτογραφίες τις έχει η φίλη μου η Μίνα στη φωτογραφική μηχανή της. Ήταν εδώ το προηγούμενο σ/κ (οι 2 μας στη Νέα Υόρκη!) και περάσαμε φανταστικά!

πσ2. Τα χιόνια που βλέπετε στις φώτος είναι ένα μήνα πριν!

 

Wednesday, March 9, 2011

Bakes (from St. Lucia)


Ντίαρ Ντάιαρι,

κάθε πρωί στο μπουφέ του ξενοδοχείου τα τσάκιζα τέσσερα τέσσερα! Όταν άδειαζε το μπολ παραφύλαγα πότε θα το ξαναγεμίσουν!

Στο street party του Gros Islet τα πουλούσαν για ένα δολάριο! Εκεί ήμουν εγκρατής και έφαγα μόνο δύο.

Τα λένε bakes, αλλά είναι τηγανητά και μοιάζουν με τις τηγανίτες της γιαγιάς. Στην St. Lucia τα τρώνε για πρωινό ή συνοδεύουν κάθε τους γεύμα.


Τα υλικά είναι λίγα και απλά. Είπαμε, η φτώχια στο νησί είναι χαρακτηριστική. Μάλιστα ένα ρητό (από τον ζωγράφο Dunstan St Omer) λέει "the curse of the Caribbean is that our poverty is picturesque".
  • 2 κούπες αλεύρι
  • 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
  • 2 κουταλάκια του γλυκού baking powder
  • 1 κούπα νερό (περίπου)
  • λάδι για τηγάνισμα
(με αυτές τις αναλογίες βγαίνουν περίπου 6-7)
    Ανακατεύουμε τα υλικά και αφήνουμε το ζυμάρι για μισή ώρα.

    Κόβουμε μια μικρή μπάλα από τη ζύμη και την ανοίγουμε σε διάμετρο 15 εκατοστών, και πάχους 1,5-2 εκατοστά.
    Τα τηγανίζουμε σε καυτό λάδι.


    Με λίγη ζάχαρη στη ζύμη θα μπορούσαν να μοιάζουν με λουκουμάδες! 

    Είναι αφράτα και κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα!


    Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να τα κάνω γεμιστά με τυρί, αλλά και γλυκά με σταφίδες και ζάχαρη!

    Και δύο φωτογραφίες ακόμα που τις υποσχέθηκα στους fans του καλοκαιριού!



    Γιορς

    Sunday, March 6, 2011

    Saint Lucia, a beautiful island in the Caribbean sea!

      

    Ντίαρ Ντάιαρι,

    πριν μια εβδομάδα έβλεπα αυτόν τον ουρανό...
    Ήμουν εδώ...

      

    κι εδώ...


    κι εδώ...


    κι εδώ...


    ...και φορούσα το μαγιό μου και τις σαγιονάρες μου!

    Και τώρα εδώ πάλι με γάντια και το χοντρό μπουφάν! Πόσο άδικος ο κόσμος! Τέλος πάντων είμαι thankful που πήγα έστω και για λίγο.

    Η St. Lucia είναι ένα νησί της Καραϊβικής, ανήκει στις μικρές Αντίλλες και είναι ο νούμερο ένα προορισμός για honeymoon! (εμείς είμασταν εκεί για συνέδριο)

    Το μέρος είναι εξωτικό, παντού φοίνικες, μπανανιές, κακαόδεντρα και λοιπά εξωτικά δέντρα.

    Οι παραλίες είναι πανέμορφες, ο καιρός καλοκαιρινός, ιδανικός για βουτιές και άραγμα.

    Η χώρα είναι φτωχή, αλλά ο κόσμος υπερβολικά φιλόξενος και γλυκύτατος.

    Μουσική παντού, ποτά, φαγητά, κόσμος να αράζει, να χορεύει... κάπως έτσι είχε το σκηνικό.

    Ένα βράδυ πήγαμε στο street party του Gros Islet, ένα μικρό χωριό που κάθε Παρασκευή μεταμορφώνεται σε πάρτυ... Άλλο να το λέω κι άλλο να το ζεις.

    Θα μπορούσα να μιλάω πολύ ώρα για αυτό το ταξίδι, αλλά θα περιοριστώ σε λίγες φωτογραφίες.

    Ένα μεσημέρι φάγαμε στην παραλία, σε ένα μικρό μαγαζάκι-καλύβα...


    Αυτοί που το είχαν ετοίμαζαν μπροστά μας το φαγητό και μας έτρεχαν τα σάλια...


    Κοτόπουλο, ψαράκι, τηγανητά plantains, ρύζι με φακές...


    Και η τοπική μπυρίτσα Piton παντού και πάντα....(ή μάλλον όταν δεν έπαιζε ρούμι)


    Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω και να ξεπεράσω το ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω...
    Και το χειρότερο? I left my heart (and my anti-humidity hair spray) in Saint Lucia.
    My heart is coming back tomorrow ;)

    Τα (εξωτικά) φιλιά μου!

    Γιορς

    πσ. Σύντομα θα ακολουθήσουν συνταγές εμπνευσμένες από St. Lucia! Πήρα ιδέες και αγόρασα μερικά όμορφα πραγματάκια.

    LinkWithin

    Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...