Βόλτα στο San Francisco, Μέρος 2 / San Francisco trip, Part 2

Ντίαρ Ντάιαρι,

San Francisco.
Η Golden Gate Bridge. Σε ταινίες, σε τραγούδια, είναι εκεί. Μαζί με το San Francisco fog!

Το Golden Gate Park, τουριστικό σημείο για τις κλασικές φωτογραφίες με τη "χρυσή" γέφυρα...

Επιβάλεται να πας, αν μη τι άλλο ως φόρο τιμής στην Kim Novak που έπεσε να πνιγεί ως Madeleine, στο Vertigo του Hitchcock.

Όταν έχει "καθαρό" ουρανό, η θέα από το Golden Gate Park είναι η πόλη του San Francisco...

Γυρίζεις τη ματιά από την άλλη και η γέφυρα αποκαλύπτεται σιγά σιγά μέσα απ΄'τη γνωστή και φημισμένη ομίχλη της πόλης...

Ναι, η ομίχλη του San Francisco δεν είναι μύθος.

Ξυπνάς το πρωί και να τι βλέπεις από τον είκοσι-κάτι όροφο του ξενοδοχείου στο κέντρο της πόλης...

Νομίζω πως το San Francisco δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την ομίχλη του...

Είναι σαν η πόλη να σου κρύβεται για λίγο, να κάνει τη δύσκολη, και μόλις καθαρίσει ο ουρανός και η ατμόσφαιρα σου αποκαλύπτεται και σου θυμίζει πόσο όμορφη είναι!

Μείναμε στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, στη Union Square.
Ήμασταν δίπλα σε όλα, μα κυρίως δίπλα στη πλατεία που είχε συνέχεια μουσικούς και κόσμο να κάθεται στα τραπεζάκια και στο γκαζόν...

Σε κάθε μια από τις γωνίες της πλατείας υπάρχουν τέσσερις μεγάλες ζωγραφισμένες καρδιές...
Μάλλον για να θυμίζουν πως δεν γίνεται να μην αγαπήσεις αυτή την πόλη!

Σας έφτιαξα και σύντομο videaki! Δεν είναι επαγγελματική δουλειά, αλλά θα μπείτε αμέσως στο κλίμα που σας περιγράφω...

Νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε τις σοκολάτες Ghirardelli!

Αν το όνομα δεν σας λέει κάτι, τότε το σήμα θα σας θυμίσει κάτι στα σίγουρα.

Αυτό που δεν ήξερα είναι πως ξεκίνησαν από το San Francisco (παρότι το γράφει πάνω το λογότυπο!).

Δεν έχασα ευκαιρία και φυσικά επισκέφτηκα το πιο κοντινό κατάστημα!

Ξετρελάθηκα από την ποικιλία! Ευτυχώς όλες οι γεύσεις υπήρχαν σε μίνι σοκολατίτσες κι έτσι δεν "εγκλωβίστηκα" σε 1-2 μεγάλες σοκολάτες...

Χάζεψα πολλή ώρα και διάβασα όλα τα ονόματα και τους συνδυασμούς γεύσεων στις συσκευασίες. Δοκίμασα και ξαναδοκίμασα στο ταμείο που κέρναγαν, εξοπλίστηκα και για το σπίτι, κι επιτέλους βγήκα απ'το μαγαζί!

(Καλά ας μην ήθελα νερό τόσο που είχα λιγωθεί, κι ακόμα εκεί θα'μουν!)

Οι καλύτερες ήταν η White Vanilla Dream και Dark chocolate with Strawberries filling (αδυναμία).

Έχει τόσες όμορφες γωνιές το San Francisco και τόσα πράγματα να δεις!
Από το Pinterest είχα δει μια φωτογραφία για τον δρόμο Lombard, και την έβαλα στο Board με πράγματα που θέλω να κάνω ή μέρη που θέλω να πάω at least once in a lifetime...

O Lombard street θεωρείται ο πιο στραβός δρόμος στον κόσμο! Είναι πολύ απότομος και κάθετος, με τέλεια σπίτια δεξιά και αριστερά, που αποτελείται από οκτώ στροφές-φουρκέτες.

Τον διασχίσαμε με το αυτοκίνητο, ο κόσμος στα πεζοδρόμια της Lombard ήταν αδιανόητος, ενώ στο τελείωμα του δρόμου όλοι σταματούσαν για φωτογραφίες και αστυνομικοί έλεγχαν την κυκλοφορία από την τόση κοσμοσυρροή.

Είχα βγει από την οροφή του αυτοκινήτου και τραβούσα βίντεο, αλλά βγήκε τόοοοοοσο κουνημένο που για να το ξαναδώ χρειάστηκα δραμαμίνες. Έτσι, δεν θα σας ταλαιπωρήσω.

Άκουσα έναν ξεναγό να λέει πως ένα από αυτά τα σπίτια υποτίθεται πως ήταν το σπίτι του James Stewart στην ταινία Vertigo.

Ακριβώς στο τελείωμα της Lombard βλέπεις τη θέα απέναντι, στο Λόφο Telegraph.

Τα δέντρα της Lombard street είναι τόσο μα τόσο προσεγμένα... Μου άρεσαν πάρα πολύ!

Σπίτια βικτωριανού στυλ κατακλύζουν όλο το San Francisco.

Όπως επίσης και οι ανηφόρες!
Στη Νέα Υόρκη περπατάμε πάρα πολύ. 10 blocks τα'χουμε για πλάκα μέσα σε 5 λεπτά. Στο San Francisco, για 10 blocks ήθελα μισή ώρα, και δυό φορές σταμάτημα σε κάθε στενό...!

Πόνεσε η μέση μου, γυμνάστηκαν οι γάμπες μου από την απότομη ανηφοριά που έχει κάθε δρόμος, αλλά δεν με πείραζε... Τραβούσα φωτογραφίες, ενθουσιαζόμουν από τα χρώματα των σπιτιών και τα φωτεινά victorian conservatories!

Και σε κάθε στενάκι ένιωθα να περπατώ εκεί που περπατούσε ο λατρεμένος μου Monk!
What's not to like?

Τέλος, τα cable cars!
Γραφική μετακίνηση με ιστορία και στυλ...
Αν έχει χώρο κάθεσαι. Στον εσωτερικό ή στον εξωτερικό χώρο.
Αν όχι, κρεμιέσαι... Κρεμάστηκα κι εγώ, και πήγα βόλτα με το cable car. Θα προσπαθήσω να σας βάλω βιντεάκι την επόμενη φορά, για να αντιληφθείτε και τις ανηφοριές της πόλης!

Εντάξει αν κάτι είναι λίιιγο αρνητικό, είναι ο περίεργος καιρός, ακόμα και το καλοκαίρι.

Καίγεσαι και τσουρουφλιέσαι από τον ήλιο -παίρνεις χρώμα άνετα-, κι αν την ίδια στιγμή πας κάτω από σκιά, ή αν ξαφνικά έρθει ένα σύννεφο από πάνω σου ξεχνάς πώς σε λένε και τι μήνας είναι...

Οι μισές κυκλοφορούν με σαγιονάρα, και οι υπόλοιπες με μπότα, διπλή κάλτσα και παλτό...

Αν και λανθασμένα έχει αποδοθεί το παρακάτω quote στον Mark Twain, είναι τόσο μα τόσο αλήθεια:

"The coldest winter, was a summer in San Francisco"

Ισχύει τόσο πολύ όμως. Και δεν είμαι υπερβολική γιατί σας έχω δείξει τα χιόνια μας.

Στο San Francisco έχω νιώσει να παγώνω απ'το κρύο και καίγομαι απ'τον ήλιο μέσα σε διάστημα 10 λεπτών! (παρακαλείται η φιλενάδα Μαριλένα-κάτοικος SF- να σχολιάσει και να μας πει για τον καιρό, γιατί μπορεί να μου έτυχε και να μην είναι έτσι συνέχεια...)

Αυτά για σήμερα!
Σας φιλώ!

(to be continued)

Γιορς
Τζενούλα