Αστακομακαρονάδα (τρομερή!) / Awesome lobster pasta

Ντιαρ Ντάιαρι,

Τώρα που είμασταν Ελλάδα, έφτιαξε η μαμά του Βασίλη μια φανταστική αστακομακαρονάδα βασισμένη στη συνταγή της Τασίας (από το Φισκάρδο). Κοπιάσαμε λίγο να βρούμε αστακούς τέλος Αυγούστου, δεν ήταν λέει η εποχή τους, κι έτσι αρκεστήκαμε στους κατεψυγμένους. Πήραμε λοιπόν 2 αστακούς-γαϊδούρια και πού να χωρέσουν για βράσιμο σε κατσαρόλα για φυσιολογικά φαγητά; Και καλά τους βάζεις σε κατσαρόλα αλλά το θέμα είναι πώς τους γυρνάς να βράσουν και από την άλλη; Παλέψαμε λοιπόν 2 άνθρωποι με τσιμπήδες, κουτάλες κλπ και τα καταφέραμε.

Οι αστακοί λοιπόν, για τους άσχετους σαν εμένα, αρχικά δεν είναι πορτοκαλί όπως τους έχουμε συνηθίσει. Έχουν ένα χρώμα διάφανο μαύρο-γκρι, το οποίο γίνεται πορτοκαλί όταν βράζουν. Όπως και οι γαρίδες! Καλά εκεί τρελάθηκα! Όταν μου είπε η φίλη μου η Κατερίνα πώς οι πορτοκαλί γαρίδες είναι οι βρασμένες, δεν το πίστευα. Άσχετη εντελώς :)
Βράσανε λοιπόν οι αστακοί (στο νερό ρίξαμε λίγα φύλλα δάφνης) και πήρανε το χρωματάκι τους οπότε και τους βγάλαμε... Το νερό στο οποίο βράσανε το σουρώσαμε (πάρτε τούλι από μπουμπουνιέρα) για να μη μείνει άμμος ή τίποτα άλλο περίεργο και το κρατήσαμε για τη σάλτσα και τα μακαρόνια (αν δεν κάνω λάθος).

Η σάλτσα έγινε με κόκκινη ντομάτα φυλαγμένη σε βάζο (μια τεχνική που δεν την ξέρω, είναι λίγο δύσκολη αλλά σου δίνει κάτι ανάμεσα σε τοματοπελτέ και σάλτσα που νοστιμίζει πολύ το φαγητό), μπαχαρικά (δάφνη, μπαχάρι), κονιάκ ή κρασί και νομίζω λίγο νερό από τους αστακούς. Όταν ήταν έτοιμη πετάξαμε μέσα τους αστακούς. Το "πετάξαμε" είναι σχήμα λόγου, κανονικά χρειάζεται κολυμπήθρα όχι κατσαρόλα...
Anyways, τα μακαρόνια δεν είδα πώς έβραζαν γιατί χάζευα (ντροπή μου) αλλά χρησιμοποιήσαμε νερό από τον αστακό για να πάρουν γεύση. Και πήραν.

Το σερβίρισμα/άνοιγμα του αστακού θέλει τέχνη και...ψαλίδι! Το φάγωμα θέλει όρεξη, χέρι, καρυοθραύστη και ένα μικρό πηρουνάκι για τα πόδια του αστακού.

Ήταν μια μακαρονάδα υπερπαραγωγή! Congrats στην κυρία Ιωάννα!

Γιορς