Λυθρίνι στο φούρνο και σπανάκι σωτέ με λιαστή ντομάτα και τριμμένη φέτα / Red snapper with spinach-feta side

Ντίαρ Ντάιαρι,

καλό μήνα! Καλή άνοιξη!

Μπήκε Μάρτης και εμείς εδώ ακόμα ψάχνουμε το χειμώνα, που φέτος πέρασε και δεν ακούμπησε... Χιόνισε και το στρωσε για μια μέρα μόνο! Αν είναι δυνατόν!

Όχι πως με χαλάει. Αλλά σκέφτομαι πως αν ήταν έτσι ο χειμώνας, τι έχει να γίνει από τέλος Μάη? Θα περάσουμε δύσκολο καλοκαίρι...

Μια μέρα που λέτε, πάει καιρός, πήγαμε στο Eataly για προμήθειες. 

Πήραμε μια ψαρούκλα που η μετάφραση το έβγαζε ως "λυθρίνι". Τέλεια λέμε λοιπόν, ευκαιρία να μην φάμε πάλι σολωμό!

Το πασαλείψαμε με λαδολέμονο και ρίγανη και το βάλαμε στη σχάρα και στο φούρνο.

Έγινε πολύ νόστιμο!

Ακούστε τώρα τι έχω πάθει lately (πετάω πού κ πού καμιά ξένη λεξούλα για να εξασκείται η μαμά που θέλει να ξαναθυμηθεί την αγγλική και να τη ομιλεί φαρσί για να επανέλθει δριμύτερη).

Mε έχει πιάσει να ονομάζω τα πιάτα μου με φαντασμαγορικά-ονόματα-μακρυνάρια (λες και πρόκειται να τα σερβίρω στο εστιατόριο της φαντασίας μου)!

Ξέρετε, όπως ακριβώς συμβαίνει στα γκουρμέ μενού που τα πιάτα έχουν έναν τίτλο με 10 λέξεις... Λες και όσα παραπάνω υλικά μπουν στο όνομα, αυτό θα τα κάνει και πιο νόστιμα.

Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνεις τι θα έχει αυτό που παραγγέλνεις, και μάλιστα μερικές φορές ακολουθεί από κάτω και επεξήγηση με πιο μικρά γράμματα...

Κάπως έτσι λέω να το κάνω από εδώ και πέρα. Δηλαδή μόνο οι σεφ θα είναι ευρηματικοί, εμείς δεν μπορούμε?
Βάζουν ένα μπαχαρικό στο φαί και μου το βάζουν και στον τίτλο...
Αμα τα έβαζα κι εγώ ένα ένα τα υλικά, έκθεση θα έγραφα...

Ορίστε λοιπόν τι έφτιαξα για να συνοδέψει το ψαράκι:

Σπανάκι σωτέ με ντομάτα και μυρωδικά, ενδιάμεση κρούστα από πατέ λιαστής ντομάτας και κολοκυθιού, και τριμμένη φέτα

(με φρεσκοτρμμένο πιπέρι - ή είναι υπερβολή να βάλω και το πιπέρι λέτε...)



Η έμπνευση μου ήρθε από το lunch που είχαμε την προηγούμενη μέρα στο Les Halles ("λεε Αλ" - γιατί ξέρουμε και από τη δύστροπη γαλλική προφορά παρακαλώ...), που είναι το εστιατόριο στο οποίο δούλευε για χρόνια ως chef ο Anthony Bourdain, πασίγνωστος από την εκπομπή του No reservations.

Εκεί μας έφεραν μια σαλάτα με ψιλοκομμένο πατζάρι με τριμμένο κατσικίσιο τυρί από πάνω και έμοιαζε ακριβώς όπως στις φωτογραφίες που βλέπετε. Εμπνεύστηκα λοιπόν από εκεί, έβγαλα το σπανάκι από το ψυγείου και ιδού η κρυμμένη απλότις (και ευκολία βεβαίως βεβαίως) του πιάτου...

1.  Σωτάρουμε σε ένα τηγάνι το σπανάκι. Αλατοπιπερώνουμε κατά βούληση.

2. Όταν είναι έτοιμο, το αφήνουμε να κρυώσει και στη συνέχεια το στραγγίζουμε.

3. Ψιλοκόβουμε μια ντομάτα και αποφεύγοντας το ζουμερό κομμάτι στο κέντρο της, την προσθέτουμε στο σπανάκι. Ανακατεύουμε καλά τα υλικά.

4. Τοποθετούμε το σπανάκι σε ένα πυρεξ, προσπαθώντας με δύο κουτάλια να φτιάξουμε ατομικές στρογγυλές μερίδες (όπως το σχήμα που βλέπετε).

5. Στο ψυγείο έχω ένα βαζάκι με ονειρεμένο spread "Zucchini and goat cheese delice" που μας είχε φέρει ο φίλος μας ο Θοδωρής.
Το "ονειρεμένο" είναι μικρός χαρακτηρισμός...
Αν δεν μας βρίσκεται κάτι αντίστοιχο μπορούμε να πολτοποιήσουμε λιαστή ντομάτα και να την απλώσουμε πάνω στο σπανάκι.

6. Πάνω από τη μυστική κρούστα της λιαστής ντομάτας, τρίβουμε μπόλικη φέτα και πιπέρι.

7. Ψήνουμε στο φούρνο, μέχρι να ροδίσει όμορφα το τυρί.

Μα συγγνώμη, δεν θα μπορούσε να είναι αυτό ένα "εστιατορικό" πιάτο που έλεγε και ο Λαζάρου?
Πείτε ρε παιδιά...

Γιορς

πσ. Αν δε σας ξαναγράψω άμεσα θα'ναι επειδή θα'μαι σε ταξίδι "across the pond". London και Southampton... I'm coming!